23. Mam ser­ce wy­pełnione tobą po brzegi.

Oczami Laury:
- Lau podasz mi czerwoną bombkę? - spytała Rydel i wyciągnęła rękę w moją stronę. Podałam jej przedmiot i sama zawiesiłam śliczną gwiazdkę. 
Tak, stroimy choinkę. Jest niedziela i wokół tyle zamieszania. Pani Lynch piecze z Rikerem jakieś pyszności ( taaa, Rik potrafi świetnie gotować), Rocky i Ross stroją dom na zewnątrz, a pan Mark z Ellingtonem dom w środku. Wszystko jest takie piękne i radośnie. Mój brzuch jest już dosyć widoczny, co strasznie mnie denerwuje. Nie mieszczę się w moje ukochane sukienki i jeansy! Normalnie koszmar! 
Westchnęłam z radości i zakończyłyśmy strojenie choinki wspólnie z Delly 'wsadzając' gwiazdę na czubek. Drzewko prezentowało się cudownie:

 

Rydel zaklaskała w ręce i usłyszeliśmy huk. Dźwięk dobiegał z zewnątrz. Popatrzyłyśmy po sobie przerażone i wybiegłyśmy na dwór. Była tam już pani Stormie i Riker. Otóż na miękkiej trawie  leżał Ross. Rocky stał osłupiały koło drabiny i trzymał w ręku młotek. 
- Co się stało? - krzyknęłam. Ross jęknął.
- Biedak spadł z drabiny, bo się poślizgnął - wyjaśnił Rocky. Podeszłam do leżącego blondyna i uklękłam obok chłopaka. Pogłaskałam go po głowie.
- Coś cię boli? - zapytałam zaniepokojona. Pani Lynch podeszła do nas. Ross pokiwał lekko głową.
- A co słoneczko? - spytała kobieta. Chłopak podniósł z trudem rękę i pokazał na swój policzek. Nic tam nie było.
- Buzi i nic nie będzie - wydukał. Stormie ryknęła śmiechem, a mi spadł kamień z serca. Szybko cmoknęłam policzek blondynka, a on od razu się poderwał z zielonej pościeli i mi pomógł wstać. Cwaniak! Zachichotałam i wszyscy wróciliśmy do domu. Było tam bardzo cieplutko i przytulnie. Już się nie mogę doczekać Wigilii i spotkania z najbliższymi. 
Jedynie co zostało nam do roboty to pieczenie pierniczków i czekanie. Tak dłuuugie czekanie. Rocky i Ellington to chyba jajka zniosą!

Oczami Rossa:
- Lau idziemy na spacer?! - ryknąłem rozwalony w salonie na kanapie. Dziewczyna weszła do pomieszczenia i z kwaśną miną zmierzyła mnie wzrokiem.
- Jest ciemno - powiedziała i wskazała za obraz okienny. Wzruszyłem ramionami.
- To co! Będzie fajnie. Ubieraj się - poleciłem i poszedłem do siebie do pokoju i ubrałem lekką kurtkę, trampki i zabrałem trochę pieniędzy. Tak na wszelki wypadek. Kiedy zszedłem Laura stała ubrana w nowy, ciążowy płaszczyk, a na nogach miała ładne buty na niewysokim obcasie. Lekarka powiedziała, aby teraz nie nosiła szpilek.
- Chodźmy - uśmiechnąłem się i pociągnąłem brunetkę na zewnątrz. Szliśmy wolno, alejkami. Laura trzymała mnie pod ramię i przytulała jednocześnie. Nie powiem, ze nie było mi przyjemnie. Było, i to bardzo. Gdyby ktoś nas teraz zobaczył na pewno wziąłby nas za 'zakochańców'. Ja wiem co czuję do Laury, ale nie wiem co ona czuje do mnie. Czasami mam wrażenie,z e jej na mnie zależy, a czasami odnoszę uczucie że jestem jej obojętny i mieszka z nami tylko ze względu na dzieci. Ta niepewność potrafi dobić człowieka.
Ciepły wiatr potarł się o nas i pofrunął ponad nasze głowy. Lau spojrzała w niebo.
- Zawsze poszukuję najjaśniejszej gwiazdy - wyznała. Poszedłem za jej przykładem i odnalazłem tą najpięknieszą.
- Nazwałam ją 'Ross' - zarumieniła się i spojrzała mi w oczy. Ja pochyliłem się. Dzieliły nas trzy centymetry.
- Dlaczego? - szepnąłem.
- Bo ją kocham - odparła. Teraz już wiedziałem.
- Też cię kocham - nie czekając na jej reakcję wpiłem się w jej usta. Były takie same jak ostatnim razem. Miękkie, słodki i czyste. Nieskażone żadnymi innymi. Dziewczyna zawachała się, ale po chwili jej ręce znalazły się na mojej szyi, a palce wplotły w moje włosy. Objąłem ją w tali i mocniej przytuliłem. Oddała pocałunek. Było jak w bajce. Ona - księżniczka -, ja - książę - i gwiazda - dobra czarodziejka-. 

Oczami Laury:
Zrobiłam to! Powiedziałam mu co do niego czuję, a najlepsze, że i ona mnie kocha. Coś jakby we mnie rozkwitło. Niewidzialny, najpięknieszy kwiat i rósł z każdą chwilą. Całowaliśmy się, a potem przytuliliśmy na długo. Staliśmy na środku oświetlonej alejki przez lampki. Jestem szczęśliwa i wiem, że mam koło siebie kochającą mnie osobę. Jest ona moim przyjacielem, ojcem moich dzieci i najpięknieszym prezentem jaki dostałam. To dzięki niemu wiem co znaczy miłość. On pokaże mi jak jest kocham bezgranicznie i pozwolił i wierzyć w niemożliwe. Że miłość rodzi się z przyjaźni.




P.S. Ten oto rozdział jest moim ulubionym. Moim zdaniem wyszedł dobrze, chociaż krótki. Jest Raura i miłość na święta. Taka niespodzianka.
A teraz ogłoszenia:
1. 100 lat dla Wilczek Kasi Klustru z okazji urodzin. Wiem,z e były wczoraj ale jakoś zapomniałam. Więc jeszcze raz 100 lat i spełnienia marze.
2. Dziękuję Cherry Różowej i ElciTyc za milutkie komentarze.
3. Pozdrawiam ~Pyśka~
4. Dzięki Weronice Grześlak jest ten rozdział.:*
To tyle i miłego wieczoru.

Majka`